استامینوفن و خواص

به نام خدا

استامینوفن (به انگلیسی: Acetaminophen) یا پاراستامول (Paracetamol) دارویی مسکن و تب‌بُر است که بطور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. استامینوفن به‌خوبی قابل تحمل بوده و مانند آسپرین عوارض جانبی بسیاری ندارد واز آن‌جاکه برای خرید و مصرف استامینوفن نیازی به نسخه پزشک نیست، این دارو به صورت آزاد در دسترس همگان است. بدون‌ نسخه‌ پزشك‌ قابل‌ تهيه‌ مي‌باشد. اين‌ دارو يك‌ مسكن‌ غيرمخدر است‌ كه‌ در موارد دردهاي‌ خفيف‌ تا متوسط‌ نظير سردرد، دندان‌ درد، درد خفيف‌ استئوآرتريت‌ (آرتروز)، و دردهاي‌ ناشي‌ از جراحي‌هاي‌ كوچك‌ كاربرد دارد. استامينوفن‌ همچنين‌ تب‌ را كاهش‌ مي‌دهد. اين‌ دارو ممكن‌ است‌ در بسياري‌ ديگر از داروها با اسامي‌ تجاري‌ متفاوت‌ وجود داشته‌ باشد.  در صورتی که پاراستامول به همراه ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی استفاده شود، می‌تواند در درمان دردهای شدید نیز موثر باشد. استامینوفن از داروهایی است که معمولاً در بیشتر نسخه‌های تجویز شده، برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزا به‌کار می‌رود. علیرغم اینکه مصرف پاراستامول براساس دوزاژ توصیه شده از سوی پزشک، خطری در پی ندارد لیکن مصرف بیش از حد می‎تواند به مسمویت کبدی منجر شود. مهم‌ترین علت نارسایی برق‌آسای کبد در غرب، مسمومیت‌های ناشی از پاراستامول است. این دارو عامل اصلی بسیاری از زیاده‌روی در مصرف‌ها در ایالات متحده، انگلستان، نیوزلند و استرالیا است. مشروبات الکلی خطر مسمویت با پاراستامول را افزایش می‌دهند.

نام آیوپاک:          N-(4-hydroxyphenyl)acetamide

شمارهٔCAS:  

                               2-90-103

PubChem:

                               1983

جرم مولی (گرم بر مول):

                              g/mol   ۱۵۱٫۱۷

نیمه عمر:             ۱–۴ ساعت     

متابولیسم: ۹۰ تا ۹۵٪ - کبدی

زیست فراهمی:      ~۱۰۰٪

راه استعمال:  استنشاقی، دهانی، وریدی و شیاف

مصرف در بارداری:          ایمن

دمای ذوب:           ۱۶۹درجه سانتیگراد

تاریخچه پیدایش:

در قرون وسطی ترکیبات موجود در پوست درخت بید سفید(گروهی از مواد شیمیایی به نام ساليسينات، که بعدها به تکامل و ظهور آسپرین منجر شدند) و همچنین ترکیبات موجود در پوست درخت اوکالیپتوس بعنوان مواد کاهنده حرارت شناخته می‌شدند. پوست درخت اوکالیپتوس در ساخت گنه‌گنه برای درمان مالاریا به کار رفت که خود گنه‌گنه خاصیت کاهش سطح حرارت بدن را داراست. تلاش ها برای پالایش و جداسازی اسید سالیسیلیک و سالیسیلین تا اواخر قرن نوزدهم میلادی ادامه داشت تا اینکه فیلکس هوفمان شیمیدان شرکت آلمانی بایر، این تلاش‌ها را به سرانجام رساند. چهل سال پیش از هوفمان، فريدريك گيرهارد دانشمند و شیمیدان فرانسوی این کار را کرده بود ولی به‌دلیل اینکه گمان می‌برد جداسازی این مواد از یکدیگر امکان‌پذیر نمی‌باشد از ادامه کار منصرف شد. هنگامی که در دهه هشتاد قرن نوزدهم درختان اوکالیپتوس کم‌یاب شدند جستجو برای یافتن جایگزین آغاز شد. در سال ۱۸۸۶ پروفسور أدولف كوسمالدر دانشگاه استراسبورگ در حال مطالعه بر روی تاثیرات ماده ضدانگل نفتالین بود، هنگامی که نفتالین موجود در آزمایشگاه تمام شد دو تن از همکاران جوانش به نام‌های أرنولد كان و پل هپ برای تهیه نفتالین به داروخانه رفتند لیکن داروساز به اشتباه اسیتانیلید را به جای نفتالین به آنها فروخت. آنان پس از مطالعه، از اثرات کاهنده حرارت اسیتانیلید شگفت‌زده شدند و به لطف اشتباه داروساز، خواص کاهنده حرارت استانیلید کشف گردید. اما خواص ضددرد اسیتانیلید، سال‌های زیادی پس از این ماجرا کشف شد. اسیتانیلید در واقع پدر پاراستامول و فیناسیتین است. دکتر هپ برادری داشت که در شرکت کوچکی به نام "کاله و شرکاء" که تولیدکننده اسیتانیلید بود، فعالیت می‌کرد. او به دکتر هپ پیشنهاد داد این یافته جدید را برای رقابت با سایر کاهنده‌های حرارت موجود، مانند اسید سالیسیلیک، روانه بازار کند. پس از آن اسیتانیلید با نام تجاری آنتیفیبرین وارد بازار شد. در پایان سال 1880 پارانیتروفینول با قیمتی ارزان‌تر از اسیتانیلید وارد بازار شد. کارل دویسبورگ مسئول تحقیقات در شرکت بایرن که به نام شرکت فردریک بایر و شرکاء معروف بود، از کارکنان بخش پارانیتروفینول خواست تا کاربرد مفیدی برای این محصول بیابند. اسکار هینزبرگ به تبدیل این ماده به اسیتوفینیتیدین می‌اندیشید. ایده اولیه ساخت این ماده جدید تنها براساس اهدافی تجاری بود لیکن بخت با آنها یار بود و آزمایش‌ها نشان داد که این ماده از آنتیفیبرین قوی بوده و عوارض جانبی کمتری دارد، لذا دویسبورگ تصمیم به به فروش این ماده با نام تجاری فیناسیتین گرفت. پیش از آن و در سال ۱۸۷۸ هارمون نورثروپ مورسه برای اولین بار پاراستامول را از طریق اکسایش و کاهش پارانیتروفینول با قلع در اسید استیک خلق کرد. با اینحال پاراستامول تا سال ۱۸۹۳ در درمان‌های پزشکی به کار نرفت تا اینکه در همان سال پاراستامول در نمونه‌های ادراری افرادی که فیناسیتین استفاده کرده‌بودند مشاهده گشت. شیمیدانان آن را روی ترکیبی سفیدرنگ و بلورین متمرکز کردند. در سال ۱۸۹۹ کشف شد که پاراستامول متابولیت اسیتانیلید است اما این اکتشاف نادیده گرفته شد. در سال ۱۹۴۶ به موسسه تحقیقات مسکن‌ها و داروهای آرام‌بخش، بودجه‌ای به منظور مطالعه روی مشکلات مرتبط با مسکن‌ها، از سوی مقامات نیویورک اختصاص داده شد و برنارد برودی و جولیوس اکسلرود برای بررسی علل ظهور میتوهموگلوبین، که در واقع حالتی است که خون توانایی حمل اکسیژن را از دست داده و ممکن است به فوت بیمار منجر شود، تعیین شدند. در سال ۱۹۴۸ برودی و اکسلرود متوهمگلوبینمیا را به مصرف اسیتانیلید ربط دادند و تاکید کردند تاثیرات مسکن استانیلید به دلیل متابولیت فعال آن یعنی پاراستامول است. آنان تاکید کردند حال که پاراستامول تاثیرات منفی اسیتانیلید را ندارد باید جایگزین آن شود.

اثر مکانیسم:
اين دارو با مهار ساخته شدن پروستاگلاندين ها موجب كاهش تب و كاهش شدت درد میگردد.

فارماکوکینتیک:جذب استامينوفن ازراه خوراكي سريع و كامل و از راه ركتال متغير میباشد. بطور وسيعي (95%-90%) در كبد متابوليزه شده و دفع دارو و متابوليت هاي آن عمدتاًاز راه ادرار صورت ميگيرد. نيمه عمر دارو 4-1 ساعت وزمان لازم براي رسيدن به اوج اثر 3-1 ساعت میباشد.

نحوهٔ مصرف:

قرص استامینوفن را می‌توان برای سهولت بلع، خرد کرد. اشکال خوراکی استامینوفن را می‌توان با مقدار اندکی از مواد غذایی نظیر ماست یا مربا مخلوط کرد. در مورد پودرهای خوراکی همانند آنچه در کپسولهایی Feveral Sprinkle وجود دارد، کپسول باز شده و محتویاتش در یک قاشق چایخوری آب یا مقدار اندکی ماده غذایی نرم مخلوط می‌شود. برای استعمال راحت‌تر شیاف بهتر است آن را ۳۰ دقیقه در یخچال نگاه داشت‌. برای استعمال شیاف، پوشش شیاف را برداشته، آن را با آب سرد مرطوب کرده، سپس انرا استفاده کنید. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، می‌توانید به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اما اگر تقریباً زمان نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظم خود بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

توصیه در هنگام مصرف :

برچسب روی دارو را بخوانید و از دستوراتش پیروی کنید. برچسب روی سایر داروهای بدون نیاز به نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید که در آنها استامینوفن یا دارویی که با استامینوفن تداخل کند وجود نداشته باشد.

اگر استامینوفن را به سبب درد، تب یا گلودرد مصرف می‌کنید در هریک از شرایط زیر با پزشکتان مشورت کنید: درد بیش از ۱۰ روز (در کودکان ۵ روز) طول بکشد یا اینکه علامت جدیدی به آن اضافه شود.

تب بیش از ۳ روز طول بکشد، بدتر شود، یا علامت جدیدی اضافه شود. گلودرد دردناکتر شود، بیش از ۲ روز طول بکشد، یا تهوع، استفراغ، بثورات جلدی، یا سردرد رخ دهد.

فقط به مقدار توصیه شده توسط پزشکتان استامینوفن مصرف کنید.

 نباید بیش از مقدار ذکر شده بر روی برچسب جعبه دارو مصرف کنید، مگر اینکه پزشکتان چنین دستوری داده باشد، در غیر این صورت ممکن است دچار آسیب کلیوی یا کبدی شوید.

نباید به کودکان زیر ۱۲ سال در یک روز بیش از ۵ نوبت استامینوفن به مقدار تعیین شده بر اساس سنشان بدهید.

استامینوفن را دور از دسترس کودکان، دور از حرارت، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگاه دارید (در چنین شرایطی استامینوفن فاسد می‌شود). شیاف‌ها را در یک جای خنک نگاه دارید، ولی شیاف و انواع مایع استامینوفن (قطره و شربت‌) را منجمد نکنید.

 استامینوفن تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان دور بریزید.

برای جلوگیری از ناراحتی معده استامینوفن و کدئین را با غذا یا شیر مصرف کنید.

در صورتی که این دارو را در آغاز درد مصرف شود بهتر و سریع‌تر عمل می‌کند پس منتظر نمانید مدتی از شروع درد بگذرد و شدیدتر شود.
اگر این دارو را به صورت یک برنامه منظم و نسخه تجویز شده پزشک مصرف می‌کنید، سر ساعت د‍ُز توصیه شده را دریافت نمایید .

در بیماران دیابتی،احتمال مثبت شدن کاذب تست قند خون وجود دارد.

از مصرف سالیسیلات ها یا سایر ضد التهابهای غیر استروئیدی همراه با استامینوفن بیش از چند روز باید خودداری شود.

 درموارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:

-  حساسيت‌ به‌ هر نوع‌ غذا، نگاه‌دارنده‌ها، رنگ‌هاي‌ خوراكي‌،  يا داروها (به‌ ويژه‌ استامينوفن‌ يا آسپيرين‌).
- بارداري‌ يا شيردهي‌.
- مصرف‌ داروهاي‌ ديگر، به‌ ويژه‌ داروهاي‌ ضدالتهابي‌ غير استروييدي(‌ ( NSAIDs ، نظير ايبوپروفن‌،آسپيرين‌، يا ضدانعقادها ،رقيق‌كننده‌هاي‌ خون‌ مثل‌ وارفارين‌، كومادين.
- مصرف‌ روزي‌ بيش‌ از سه‌ قوطي‌ يا بيشتر مشروبات‌ الكلي‌.
- سابقه‌ يا ابتلا به‌ الكليسم‌ (اعتياد به‌ الكل‌)، هپاتيت‌ ويروسي‌،فنيل‌ كتونوري‌، يا بيماري‌ كبدي‌ يا قلبي‌.

بيش‌ از مقدار ذكر شده‌ بر روي‌ برچسب‌ جعبه‌ دارو مصرف‌ كنيد،مگر اينكه‌ پزشكتان‌ چنين‌ دستوري‌ داده‌ باشد، در غير اين‌ صورت‌ممكن‌ است‌ دچار آسيب‌ كليوي‌ يا كبدي‌ شويد.

در روز بيش‌ از دو قوطي‌ مشروب‌ الكلي‌ مصرف‌ كنيد مگراينكه‌ فقط‌ بخواهيد يك‌ يا دو نوبت‌ استامينوفن‌ بخوريد.

اشكال‌ ژنريك‌ استامينوفن‌ ارزان‌تر از انواع‌ تجاري‌ هستند و دراكثر موارد به‌ همان‌ اندازه‌ مؤثرند. فراورده‌هاي‌ استامينوفن‌ طولاني‌اثر گران‌تر مي‌باشند، ولي‌ ممكن‌ است‌ مصرفشان‌ راحت‌تر و مناسب‌تر باشد

در صورتی که دچار هریک از نشانه‌های جدی زیر شدید، استامینوفن خود را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: زردی پوست یا چشمها، اسهال، بی‌اشتهایی، تهوع، یا استفراغ، معده درد، درد، تورم یا حساسیت در بالای شکم، مدفوع سیاه و قیری شکل، ادرار خونی یا کدر، کاهش ناگهانی ادرار، کبود شدگی یا خونریزی غیرعادی، بثوارت جلدی، زخمهای دهانی، یا تب یا گلودردی که پیش از درمان وجود نداشته و ناشی از بیماری ای که بخاطرش تحت درمان قرار گرفته‌اید، نباشد.

اثرات جانبی:

اثرات ناشی از مصرف استامینوفن کدئین شامل یبوست، سرگیجه، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، برافروختگی، سبکی سر، کاهش اشتها، تهوع، مشکل یا درد به هنگام ادرار و تعرق است.این اثرات جانبی پس از سازگاری بدن با دارو از بین می‌روند.
در صورت یبوست باید مواد فیبری بیشتری (میوه تازه و سبزیجات، سالاد، نان سبوس‌دار) مصرف کرد.
ورزش و نوشیدن آب بیشتر هم به رفع این مشکل کمک می‌کند.
برای رفع خشکی دهان، آدامس بدون قند بجوید.
در صورت خواب آلودگی یا سبک‌سری، مدتی نشسته یا دراز بکشید. به هنگام بلند شدن آرام برخیزید و مراقب پله‌ها نیز باشید.

عوارض اصلی:

در صورتی که اثرات جانبی از بین نرفت یا آزاردهنده شد حتما با پزشک مشورت کنید. بخصوص اگر دچار اضطراب، دشواری در تنفس، برانگیختگی، خستگی، تپش قلب، راش یا بثورات جلدی، گلودرد و تب، لرز، خونریزی‌های غیرطبیعی، کبودی پوست، ضعف یا زرد شدن چشم و سفید شدن چشم‌ها، حتما پزشک معالج خود را آگاه کنید.

استامینوفن و کدئین با انواع داروها تداخل می‌کنند:

مصرف همزمان استامینوفن کدئین دار با دیگر داروهای دپرسان سیستم عصبی مرکزی (مانند آنتی هیستامین‌ها، باربیتورات‌ها، آرامبخش‌های عضلانی و…) یا با داروهای آنتی دپرسان سه حلقه‌ای می‌تواند باعث خواب آلودگی شدید شود.

 یک بازدارنده مونوآمین اکسیداز (MAO) در مدت ۱۴ روز مصرف این دارو می‌تواند منجر به عوارض جانبی شدید و غیرقابل پیش‌بینی شود.

مصرف طولانی مدت و دزهای بالای استامینوفن می‌تواند اثرات داروهای ضدانعقاد مانند وارفارین و هپارین را افزایش دهد، ترکیب این داروها به این طریق، ممکن است منجر به خونریزی شود.

داروهای ضد غش و باربیتورات‌ها ممکن است باعث افزایش اثرات سمی استامینوفن بر کبد شوند.

در صورتی که داروهای دیگری مصرف می‌کنید و بویژه اگر با موارد زیر مواجه شدید حتما پزشک خود را مطلع سازید:
در صورت مشاهده هرگونه واکنش آلرژیک یا غیرعادی پس از مصرف هر دارو به ویژه استامینوفن ساده یا کدئین و یا سایر مخدرها مانند هیدروکدون، هیدرومورفون، مپریدین، متادون، مورفین، اکسی کدون و پروپوکسی فن.

سابقه ابتلا به ناراحتی‌های حاد گوارشی، آسم، اختلال خونی، بیماری مغزی، کولیت، صرع، سنگ مثانه یا سنگ صفرا، آسیب سر، بیماری قلبی، بیماری کلیوی، کبدی، ریوی، روانی، پروستات، تیروئید یا ادراری.

دچار شدن به سرگیجه یا خواب آلودگی در اثر مصرف دارو. در ضمن عدم شرکت در هر فعالیتی که نیازمند هشیاری است مانند رانندگی یا کار با تجهیزات خطرناک توصیه می‌شود.

پیش از جراحی یا هر روش درمانی پزشکی یا دندانپزشکی، پزشک را از مصرف استامینوفن کدئین آگاه کنید.
به دلیل آنکه استامینوفن کدئین حاوی کدئین است امکان استفاده از آن به عنوان داروی مخدر وجود دارد.
معمولا این دارو به مدت طولانی مصرف نمی‌شود، چرا که تحمل نسبت به آن به سرعت ایجاد می‌شود بنابراین دز مصرف را بالا نبرید یا به طور ناگهانی آن را قطع نکنید.

اگر به مدت طولانی آن را مصرف کرده‌اید ممکن است با واکنش‌هایی مانند تهوع، آبریزش بینی، اختلالات خواب، انقباضات معدی، تعرق یا ضعف مواجه شوید. در این موارد زیرنظر پزشک دز دریافتی را کم کنید.
افزایش دز استامینوفن به تنهایی هم نباید اولین بار سر خود و بدون مشورت با پزشک صورت گیرد. پیش از مصرف داروهای بدون نسخه برای سینوزیت، مسکن‌ها، ضد آلرژی و آسم قرص‌های رژیمی و غیره از محتوای استامینوفن آن آگاه شوید.
اگر طی بارداری کدئین به طور مرتب مصرف شود می‌تواند منجر به اعتیاد جنین به دارو و بروز نشانه‌هایی به هنگام تولد نوزاد شود.
در صورتی که کودک با شیر مادر تغذیه می‌شود و مادر استامینوفن کدئین مصرف می‌کند لازم است پزشک را در جریان گذارد.
مقادیر کم این دارو ممکن است از طریق شیر وارد بدن کودک شده و باعث خواب آلودگی او شود

مسمومیت:

مسمومیت با استامینوفن را باید در هر نوع مسمومیت دارویی مدنظر داشت و نمونه خون برای سنجش سطح خونی دارو فرستاد. مسمومیت با استامینوفن را می توان به 2 دسته تقسیم کرد.

دسته اول مسمومیت حاد است که به طور قراردادی به مصرف یک باره استامینوفن در کمتر از 4 ساعت اطلاق می شود.

دسته دوم مسمومیت مزمن است که به مواردی همچون مصرف مقادیر زیاد از حد درمانی، به صورت اتفاقی و تکرارشونده یا مصرف عمدی اما در مدت بیش از 4 ساعت اطلاق می شود.

در بیماری که تاریخچه ای از مصرف حاد می دهد می توان با سنجش سطح سرمی یا میزان مصرف استامینوفن، خطر بروز مسمومیت را برآورد کرد. اگر بیمار میزانی بیش از 150 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از استامینوفن را به صورت یک باره مصرف کرده باشد مستعد مسمومیت حاد است.

در صورت شک به مسمومیت با استامینوفن باید بیمار را سریعا به اولین اورژانس در دسترس و ترجیحا دارای بخش مسمومیت رساند. اقدام خاصی در ارتباط با بیمار مسموم با استامینوفن وجود ندارد و باید رساندن بیمار به اورژانس اولویت داشته باشد.

مصرف زیاد استامینوفن خطرناک است.

متخصصان بیماریهای کبدی در آمریکا تاکید کردند مصرف زیاد استامینوفن میتواند خطرناک و حتی مرگبار باشد.

به گفته متخصصان، نحوه صحیح مصرف این دارو به این ترتیب است که بزرگسالان نباید بیش از چهار هزار میلیگرم از این دارو را در طول روز مصرف کنند و برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی این مقدار به دو تا سه هزار میلی گرم کاهش مییابد.

طبق آمار تایید شده آزمایشگاهی، سالانه صدها نفر بر اثر مصرف بی رویه استامینوفن جان خود را از دست می دهند.

تاثیر استامینوفن بر افزایش آسم و آلرژی:

چند تحقیق نشان داده است مسکن های معمول مانند استامینوفن می توانند باعث افزایش آسم در سطح جهان شوند. البته هنوز هیچکس نمی داند آیا این داروها خودشان باعث بروز آسم می شوند یا خیر، اما به هر حال این مطالعات نشان می دهد بسیاری از کودکان قبل از آن که علائم آسم را از خود نشان دهند، استامینوفن مصرف کرده اند.

دکتر آلمایهو آمبربیر از دانشگاه آدیس آبا در این باره گفت: تحقیقات ما نشان می دهد استفاده از استامینوفن قبل از بروز علائم آسم اتفاق می افتد و بین این دو مورد رابطه وجود دارد.

تیم تحقیقاتی این دانشمند مطالعاتی را روی 1000 کودک اتیوپیایی به مدت 3 سال ادامه دارند. زمانی که کودکان به سن یک سالگی رسیدند، محققان از مادر آن ها پرسیدند که آیا کودک شان علائم تنگی نفس از خود نشان داده است یا خیر و این که کودک آن ها چه میزان استامینوفن مصرف کرده است.

نزدیک به 8 درصد از کودکان بین سنین یک تا سه سالگی علائم تنگی نفس از خود نشان دادند. این تحقیقات نشان داد کودکانی که قبل از سن یک سالگی استامینوفن مصرف کرده اند با احتمال 7 برابر بیشتر ممکن است علائم تنگی نفس را از خود نشان دهند.

بعد از در نظر گرفتن فاکتورهایی مانند تب و سرفه که هر دو علائم تنگی نفس را افزایش داده و باعث مصرف بیشتر استامینوفن می شوند، دانشمندان متوجه شدند رابطه بین مصرف مسکن ها و تنگی نفس قابل توجه است.

دکتر دیپاک کانابار در این باره گفت: البته ممکن است اطلاعات والدین چندان دقیق نباشد. این تحقیقات به این معنا نیست که دادن استامینوفن به کودکان الزاما باعث بروز آسم در آن ها می شود.

اما اگر استفاده از مسکن ها واقعا تا این حد باعث افزایش آسم در کودکان می شود، ما باید به شدت در مورد سلامت عموم نگران باشیم.

در تحقیق دیگری که روی 320 هزار نوجوان در 50 کشور جهان انجام شده است، 11 درصد از کودکان دچار مشکلات تنفسی بودند.

از بین این کودکان، آن هایی که حداقل یک استامینوفن در ماه مصرف کرده بودند که یک سوم جمعیت آن ها را شامل می شد، احتمال بروز مشکلات تنفسی تقریبا دو برابر می شد. آن ها همچنین با احتمال بیشتری ممکن بود دچار آلرژی و مشکلات پوستی مانند اگزما شوند.

مقدار مصرف:

قرص،محلولخوراکی،سوسپانسیون
بزرگسالان:
به عنوان ضددرد وضدتب، 500-325 ميليگرم هر 3 ساعت يا 650-325 ميليگرم هر 4 ساعت تازمان وجود علائم مصرفمیشود.
كودكان:
به عنوان ضددرد وضدتب در كودكان با سن تا 3 ماه، 40 ميليگرم هر 4 ساعت، 12-4 ماه، 80 ميليگرم هر 4 ساعت، 2-1 سال، 120 ميليگرم هر 4 ساعت، 4-2 سال، 160 ميليگرم هر 4 ساعت، 6-4 سال، 240 ميليگرم هر 4 ساعت، (تا زمان موجود علائم)، 9-6 سال 320 ميليگرم هر 4 ساعت (تازمان وجود علائم). 11-9 سال 400-320 ميليگرم هر 4 ساعت (تازمان وجودعلائم) و 12-11 سال 480-320 ميليگرم هر 4 ساعت (تازمان وجود علائم) مصرف میشود.شياف
بزرگسالان:
به عنوان ضددرد وضدتب، 500-325 ميليگرم هر 3 ساعت يا 650-325 ميليگرم هر 4 ساعت (تازمان وجود علائم) استعمال میشود.
كودكان:
به عنوان ضددرد وضدتب در كودكان تا 2 سال، مقدارمصرف توسط پزشك، تعيين میشود. براي كودكان با سن بالاتر، مقدار مصرف مشابه مقدارمصرف ساير اشكال دارويي اين دارو است.